Psycholog

Drodzy rodzice...

 

 

         Każdego roku w naszej szkole obchodzimy „Dni Kultury Zdrowotnej”. W związku z obecną sytuacją społeczną oraz okresem jesienno – zimowym,warto odnieść się do profilaktyki zdrowia w kontekście odporności na wszelkiego rodzaju wirusy, nie tylko Koronawirusa.

         Dzień po dniu media informują nas w dużej części o ochronie zewnętrznej przed wirusami tj. załóż maseczkę, zdezynfekuj ręce, zachowaj odległość, podają suche informacje co do liczby zakażeń.  Inne rozwiązania, które także pochodzą z zewnątrz dotyczą leczenia farmakologicznego, szczepionek itp. Taka taktyka działania bardzo często wywołuje w ludziach postawę lękową oraz stres.

         Przez taką postawę będąc podatni na stres i lęk nie zdajemy sobie sprawy, że najważniejsze jest aby otrzymywać wyjaśnienia i informacje związane z funkcjonowaniem naszego układu odpornościowego, bo to od niego wszystko zależy.

         W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że każdy człowiek ma zdolność do naturalnego wzmacniania układu odpornościowego. To na pewno nie powstrzyma rozprzestrzeniania się wirusów, ale wzmocni naszą obronę przez nimi.

         Przede wszystkim dieta. Bardzo często podkreślamy, że jedzenie przetworzonych, rafinowanych produktów spożywczych, dużej ilości cukrów w postaci słodyczy, słodzonych napojów gazowanych czy napojów wysokoenergetycznych, to pierwsza rzecz, która niszczy naszą obronę odpornościową. Lokalne i sezonowe warzywa i owoce to szybki sposób na zwiększenie naszych rezerw mineralnych, niezbędnych do odporności.

         Wielu z nas zapomniało, że natura dała nam największe bogactwo, z którego powinniśmy korzystać np. zastosowanie cennych, zdrowotnych właściwości leczniczych ziół, czy stosowanie skutecznych antywirusowych olejków eterycznych.       

         Niezwykle ważnym czynnikiem w zachowaniu zdrowia i poprawy odporności jest także aktywność fizyczna. Przebywanie na świeżym powietrzu tj. spacerowanie czy uprawianie jakiegokolwiek sportu jest skuteczną metodą utrzymywania naszego organizmu w dobrej formie. Nie trzeba stawiać sobie od razu wygórowanych celów, ale metodą małych kroków, można znaleźć sobie jakąkolwiek formę aktywności, którą z czasem polubimy.

         Bardzo ważnym czynnikiem, który ma źródło ze świata zewnętrznego, wpływa na naszą psychikę i niszczy nasz organizm jest emocja lęku. Pod wpływem stresu wytwarza się hormon kortyzol, który bardzo osłabiająco wpływa na naszą odporność.

         Dlatego też tak bardzo ważne jest abyśmy w obecnej, trudnej sytuacji dla nas wszystkich starali się zwrócić naszą uwagę przede wszystkim na siebie samych, korzystając z indywidualnych możliwości, które każdy z nas posiada. Znajdźmy coś dla siebie np. czytajmy książki o tematyce refleksyjnej, relaksującej, dodających otuchy. Dbajmy o relacje z najbliższymi, spędzajmy razem czas, słuchajmy siebie nawzajem.

Dbanie o zdrowie to nie tylko dbanie o nasze ciało, ale przede wszystkim o naszą psychikę. Nasze pozytywne myślenie, dbanie o siebie będzie bardzo korzystnie wpływało na nasze dzieci, ucząc je właściwych nawyków żywieniowych, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, odporności na stres i wiary we własne możliwości.

 

 

Sporządziła

psycholog

Małgorzata Janicka - Gałka

       

 

 

 

Obcy - Nieznajomy

 

 

Bezpieczeństwo naszych dzieci zależy przede wszystkim od nas – rodziców. Poniżej zebranych zostało kilka wskazówek i rad, na które warto zwrócić uwagę. Mogą one w znacznym stopniu poprawić bezpieczeństwo naszych pociech.

 

Rodzicielska czujność

        Nie należy być przewrażliwionym, natomiast rodzicielska czujność jest jak najbardziej wskazana. Obserwujmy otoczenie i zwracajmy uwagę na to,czy ktoś interesuje się naszym potomstwem. Jeśli dzieckiem zajmuje się opiekunka, babcia, członek rodziny to postarajmy się te osoby również poinstruować i wyczulić w omawianym temacie. Obserwując otoczenie, w którym żyjemy jesteśmy w stanie odróżnić ciekawskie spojrzenie sąsiada od spojrzenia obcego człowieka, który zbyt długo wpatruje się w nasze bawiące dzieci. Podobnie w parku różnić się będzie spojrzenie innego, czujnego rodzica od osoby przebywającej w postronnym miejscu i wpatrującej się w grupę dzieci. Nie chodzi tu o nieufność, ciągłą próbę odgadywania intencji, lecz zwykłe zachowanie ostrożności.

Zasady i granice

       

        Warto wyznaczyć dziecku jasne granice: czego chcemy, a czego sobie nie życzymy. Mamy do tego prawo. Możemy więcej stracić niż zyskać. Podstawowe zasady, które dziecko powinno poznać i nauczyć się to:
- nie przyjmujemy słodyczy od obcych;
- nie mówimy, gdzie mieszkamy;
- nigdy nie idziemy z osobą nieznajomą; koleżanką i kolegom mówimy "nie", kiedy chcą z nią iść;

- nigdy nie zatrzymujemy się przy obcych, jeśli w pobliżu nie ma innych ludzi;

- unikamy odosobnionych miejsc;

- jeśli ktoś Cię zaczepia, biegnij w kierunku, gdzie jest dużo ludzi (np. sklep) i nie bój się krzyczeć;

Prywatność w internecie

       

        W obecnym czasie, w dobie internetu zagrożenia czyhają wszędzie. Dostęp do informacji o naszych rodzinach dla obcych osób to dosłownie kilka sekund. Tu również musimy uważać, bo to my ponosimy odpowiedzialność za publikowanie, udostępnianie informacji, zdjęć itp. Zadbajmy o to, aby te informacje nie było ogólnodostępne. Nie pokazujmy tego, co jest zbędne. Nie pokazujmy zbyt wiele. Dbajmy o naszą prywatność w internecie. Jeśli ktoś z rodziny czy znajomych publikuje materiały, które nas dotyczą - poprośmy o ich usunięcie lub chociaż ograniczenie dostępu dla małej grupy osób.

 

 

 

        Nie jesteśmy w stanie uchronić naszych pociech przed wszystkimi przykrymi zdarzeniami. Jesteśmy jedynie w stanie zminimalizować ryzyko i liczyć na to, że w chwili zagrożenia dziecko zastosuje się do naszych wskazówek.

 

 

Opracowała:

psycholog: Małgorzata Janicka - Gałka

 

 

Ważne informacje dla rodziców,

związane z zagrożeniami wynikającymi

z korzystania dzieci z internetu 

 

Drodzy rodzice...

 

            W dzisiejszych czasach coraz bardziej staje się powszechne uzależnienie od spędzania wolnego czasu dzieci przed monitorem komputerów czy telefonów tj. gry komputerowe, portale społecznościowe, różne strony internetowe. Bardzo niepokojące jest to, że oprócz uzależnienia samego w sobie i jego konsekwencji różnego rodzaju (o czym napiszę dalej), kolejnym niebezpieczeństwem jest to, w co nasze dzieci grają lub co oglądają!!!

            Coraz częściej motywem wiodącym gier komputerowych lub bajek, filmów dla młodzieży jest agresja pokazana na różne sposoby. Szczególną uwagę chcę zwrócić na gry internetowe różnego pochodzenia, które nie tylko pokazują przemoc, ale także do niej namawiają.

            W ostatnich tygodniach do Polski trafiła bardzo niebezpieczna gra, która ma na celu zmanipulować dziecko, poprzez różne bardzo niebezpieczne zadania, które mają tragiczne konsekwencje dla zdrowia i życia dzieci. Wielu z nas słysząc takie informacje w telewizji, czytając różne artykułu w gazetach, ostrzegające o takich grach, może myśleć, że to nie dotyczy mojego dziecka. Problem w tym, że te gry stworzone są tak, aby zmanipulować psychikę dziecka, zastraszyć i zmusić do pewnych rzeczy. Dziecko w chwilach słabości czy nawet czystej ciekawości może otworzyć jakąś stronę i dać się wciągnąć w wirtualny świat. Dlatego tak bardzo ważna jest nasza rodzicielska czujność, w co dziecko gra, co ogląda, abyśmy mieli czas na reakcję.

           

Czym jest uzależnienie od komputera?

Rozumiane jest ono jako obsesyjne używanie komputera i lub internetu, które odbija się na sferze psychicznej i fizycznej człowieka.

Jak rozpoznać objawy uzależnienia u dziecka lub zachowanie dziecka, które może wskazywać, że problem może być poważny:

–    kiedy rodzic zauważy, że dziecko spędza dużo czasu przed komputerem i ten czas dominuje nad innymi aktywnościami jak: zabawa, nauka, spotkania z kolegami/koleżankami, innymi zainteresowaniami w realnym świecie.

–    dziecko jest nadpobudliwe

–    dziecko izoluje się

–    zmienność nastrojów

–    problemy z zasypianiem, bezsenność

–    zaniedbywanie obowiązków czy innych ważnych czynności tj. jedzenie, spanie, odpoczynek itp.

–    relacje wirtualne stają się ważniejsze od realnych

–    obsesyjne myśli dziecka uzależnionego o grach komputerowych

–    w sytuacjach zakazywania gry na komputerze dziecko staje się nadpobudliwe, agresywne, a jego zachowanie nas niepokoi

–    dziecko stara się zorganizować czas, aby jak najszybciej mogło usiąść do komputera czy telefonu z internetem...

 

Profilaktyka/Przeciwdziałanie:

            W obecnym czasie wiele osób narzeka na brak czasu. Praca pochłania wiele energii, do tego dochodzą obowiązki domowe i czasami rodzicom nie starcza dnia. Bardzo ważne jest, aby pomimo tych przeszkód przeciwdziałać tak poważnym problemom, które mogą powstać z powodu braku kontroli nad tym, jak nasze dzieci spędzają wolny czas i w co inwestują energię...

 

            Tak naprawdę najbardziej skutecznym sposobem na to, by dzieci nauczyły się spędzania wolnego czasu bez potrzeby częstego oglądania telewizji, grania na komputerze czy telefonie jest poświęcenie im uwagi i nauczenie ich jak organizować czas, ale także w miarę naszych możliwości spędzać z nimi ten czas. Wiedząc, że dysponujemy wolną chwilą, pomimo małego bałaganu wokół nas:), zróbmy coś wspólnie, nie trzeba nic wielkiego np. wspólny spacer, możemy w coś zagrać, iść do kawiarni, na basen, czy po prostu posiedzieć chwile razem i porozmawiać. Można pomyśleć, zapytać co nasze dziecko lubi robić, co sprawiłoby mu przyjemność i zapisać go na jakieś zajęcia dodatkowe raz w tygodniu...

            Kolejną ważną wskazówką jest konsekwentne wydzielenie dziecku, czasu spędzanego przy komputerze. Trzeba jasno wytyczyć granice, nauczyć, że komputer jest tylko czymś dodatkowym spośród wielu innych czynności, ustalając dziecku czas spędzany przy komputerze np. 1 godzina dziennie.

           

Co zrobić, gdy zachowanie dziecka nas niepokoi i podejrzewamy, że nasze dziecko uzależnia się lub jest uzależnione od komputera?

 

            W pierwszym etapie musimy poświęcić dziecku więcej czasu, stopniowo ograniczając mu czas spędzany przed komputerem i zorganizować mu inne zajęcia jak pisałam powyżej. Bardzo fajnym pomysłem jest, aby razem z dzieckiem postarać się znaleźć mu jakąś inną pasję, czymś go zainteresować, często rozmawiać, być z nim w kontakcie. Rodzic musi postarać się na nowo zbudować ze swoim dzieckiem szczerą i prawdziwą relację, co wymaga wiele energii i cierpliwości ze strony rodzica, ale także dziecka. Osoba uzależniona stawia opór, może być wręcz agresywna, pomimo to trzeba konsekwentnie próbować pomóc dziecku. Gdy jednak pomimo wielu prób widzimy, że dziecko nie stara się współpracować, w tej sytuacji trzeba zasięgnąć pomocy np. psychologa dziecięcego. Taka osoba da rodzicowi konkretne wskazówki jak postępować, a w poważnych przypadkach podejmie pracę także z dzieckiem.

 

            Czuwajmy nad tym, co nasze dzieci oglądają lub w co grają, aby wcześniej zareagować w sytuacji zagrożenia!!!!