Wystawa pozwoliła najmłodszym odkrywcom na na sprawdzenie, jak pisało się na glinianych tabliczkach i jak uczą się „pisać” niewidome dzieci używające alfabetu Braille`a. Sięgnęliśmy w przeszłość odcyfrowując runy i hieroglify. Zaglądaliśmy do książek pop-up, harmonijkowych i książek-kolibrów. Dzieci zwiedziły bibliotekę poznając zasady korzystania z księgozbioru, zaś w ostatniej części spotkania odbył się rambit książkowy, w którym konkurencje wiedzowe przeplatały się ze sportowymi.
Serdecznie dziękujemy Paniom, Ani i Anicie, za zorganizowanie tak fascynującej lekcji, podziwiamy ogrom wiedzy, organizację oraz pomysłowość.
Zbiory Miejskiej i Gminnej Biblioteki Publicznej w Trzebnicy są imponujące, na pewno każdy znajdzie tam dla siebie ciekawą lekturę.
Zapraszamy do ponownego odwiedzenia biblioteki i tym razem powrotu z książką do domu!
Poniżej zamieszczamy wybrane oryginalne eksponaty omawiane podczas lekcji, tj.
1. Kość z Ishango - nakości są trzy wyraźnie odróżniające się i pogrupowane rzędy nacięć. Może to oznaczać, że służyła do zapisu systemu liczbowego.
2. Kipu - forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej. Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy i alpaki kolorowych sznurków z supełkami.
3. Pismo klinowe - jedna z najstarszych na świecie odmian pisma, powstała na Bliskim Wschodzie, stworzona najprawdopodobniej przez Sumerów ok. 3500 lat p.n.e. Nazwa pochodzi od kształtu znaków odciskanych na glinianych tabliczkach za pomocą kawałka trzciny.
4. Hieroglify - "święte znaki", słowa hieroglif, piktogram i glif odnoszą się do starożytnego pisma obrazkowego. Słowo hieroglif składa się z dwóch starożytnych greckich słów: hieros (święty) + glyphe (rzeźba), które opisują starożytne święte pismo Egipcjan. Egipcjanie jednak nie byli jedynymi ludźmi, którzy używali hieroglifów; zostały włączone do rzeźb w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej oraz na obszarze znanym obecnie jako Turcja.
5. Skryptorium - średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego. W klasztorach skryptoriami nazywano pomieszczenia, w których przepisywano ręcznie księgi. Zakonników zajmujących się rękopiśmiennictwem nazywano skryptorami lub skrybami. Z czasem powstały dzięki nim takie specjalizacje jak kaligrafia i iluminacja.
